Onder het mom van verslaafdenhulp welzijnwerkers sponsoren

Tijdens een commissievergadering op 7 september 2004 is er gesproken over het besluit van het college gesteund om € 200.000 uit te trekken voor de aanpak van een dozijn drugsverslaafden in het Beverwijkse centrum. Meer dan een mogelijkheid tot erover spreken was er niet omdat het binnen de begroting valt en dus ook binnen de bevoegdheid van het college. Dat het zo niet moet een volgende keer is mij wel duidelijk.

Dit plan is opeens boven water gekomen, niet als gestructeerde aanpak maar omdat zo nodig een geprivatiseerde instelling van de Brijderstiochting aan het werk moet worden geholpen. Dit is al om te beginnen in strijd met de Beverwijkse aanbestedingsregels. Immers er is een aanbod wat zo maar overgenomen is zonder dat anderen iets vergelijkbaars hadden kunnen aanbieden.

Nu gaan we opeens heel veel geld, € 200.000 uitgeven aan een hele kleine groep personen, 15 in totaal. Dat is dus ruim € 13.000 / client zoals dat in het welzijns vakjargon heet.
Het gaat om een traject van twee jaar dat tussentijds niet kan worden gestopt als de resultaten tegenvallen. Dat doen we pas na het project. Dat is heel ongebruikelijk. Je bouwt toch evaluatiemomenten in gedurende het traject om te kunnen bijsturen. Bovendien wordt er geen gebruik gemaakt van voorzieningen die er al zijn.
De welzijnswerkers die het geld vangen zijn natuurlijk blij. Die € 200.000 zijn makkelijk verdiend voor weinig werk!

Ik heb al eerder geageeerd tegen mensen met een gat in hun hand. Ik ben hier tegen en ik heb dat ook laten weten aan het college.