Veel te doen

Dit weekend is er veel voor mij te doen. Een ding is afgevallen: gisteren is een goedgekeurde kandidatenlijst ingeleverd. Dat is een zorg minder. In den lande wordt geklaagd over gebrek aan kandidaten. In het algemeen moet ik erkennen dat mensen steeds meer one-issue gericht worden. Het aansluiten bij een politieke richting of partij is ongebruikelijk geworden. Dat versmalt de basis van de politiek. Anderzijds moet niet dezelfde conclusie getrokken worden over de politieke betrokkenheid. Ik ervaar juist dat mensen feller worden, zeker als het hun zelf raakt. Ook minder leden is niet altijd een nadeel. De echte leden zijn eensgezinder en hechter. Zeker in verkiezingstijd betekent dat er een goed team is om aan het werk. Zoals gezegd ons team is ingeleverd met 27 namen en daar zijn we best een beetje blij mee. Overigens heeft het beleid van de huidige coalitie CDA-PvdA daarbij sterk geholpen. In vier jaar zijn ze in staat geweest tientallen mijoenen erdoor te draaien en met geen resultaat aan het eind van de rit. En nog steeds schijnt er geen einde aan te komen. Het besef van de trap-op/trap-af methode van het gemeentefonds betekent gewoon aanzienlijk minder inkomsten de komende jaren. Politici kunnen niet doorgaan met doen alsof ze vele beloftes kunnen doen. De eerste actie zal zijn saneren en dat is een geen bijde boodschap. Het moet wel gebeuren. Ik ben benieuwd welke de eerste lokale politicus is die die consequentie gaat publiekelijk wil omarmen.